۱۳۹۲ بهمن ۱۱, جمعه
۱۳۹۲ بهمن ۹, چهارشنبه
۱۳۹۲ بهمن ۸, سه‌شنبه
۱۳۹۲ بهمن ۷, دوشنبه
ظهارات دلقک نبوی در مورد جنایت 67
سخنان سخیفی که ابراهیم نبوی بر زبان رانده است نسخه ای مشابه آنچه می باشد که بازجو و شکنجه گر سیاه –حسین شریعتمداری– به طور روزانه در دروغ نامه ی کیهان انتشار می دهد.
جالب توجه اینجاست که همانند حسین بازجو که تعداد شرکت کنندگان در راهپیمایی ها و قیام های سال 88 و 89 را اکثراً حدود 50 نفر و حداکثر 200 نفر عنوان می کرد، اینبار ابراهیم شارلاتان ملقب به نبوی از «مخالفان هفت درصدی» حکومت آخوندها سخن بر زبان می راند.
دلقک نبوی نمایش مسخره ای که آن را انتخابات نام گذاشتند و در آن رییس تشخیص مصلحت خود نظام رد صلاحیت شد و به علاوه مشخص نیست تا چه میزان به تعداد شرکت کنندگان آب بسته اند را مبنای استناد قرار می دهد تا صحت یک نظر سنجی اینترنتی را اثبات کند! نظر سنجی اینترنتی که خود مجری برنامه اذعان به نداشتن ارزش برای آن می کند و این اوج هذیان گویی فردی است که به نظر می رسد در چنان بن بستی گرفتار آمده که تعادل روانی خود را از دست داده است.
نبوی در قسمت دیگری از این سخنان سخیف به مانند کسی که ماموریت خود را به انجام رسانده و آماده بازگشت به پیش ارباب است عاجزانه از حکومت ولایت می خواهد برای کسانی که با «فتنه 88» کاری نداشتند و برای آرایش نظام در این چند ساله به خوش رقصی در خارج کشور مشغول بوده اند تسهیلاتی قائل شوند. از قرار معلوم تاریخ مصرف ایشان برای حکومت تمام شده و با بی پولی در خارج به سختی روزگار می گذرانند.
عملکرد چندین ساله نبوی در خارج کشور خود به تنهایی نشان می دهد وی در این مدت به نفع تداوم حکومت ولایت کار انجام داده و یا به ضرر آن! به هر حال کار را انجام داده و حالا مزد طلب می کند و برای بالا بردن اجرش به تخطئه ی رشادت هزاران تن از مردان و زنان در تابستان 67 می پردازد که ناجوانمردانه توسط خمینی جلاد قتل عام شدند.
سخنان سخیف نبوی در مورد جانباختگان تابستان 67 بیش از پیش ماهیت کثیف وی و جریان اصلاح طلبی حکومتی را در معرض نمایش عموم قرار داده و بار دیگر نشان می دهد که حکومت آخوندها در تمامیت خود یک دستگاه آدم کشی و جنایت است و عناوین مسخره اصلاح طلب و اصول گرا تنها برای فریب مردم و آرایش حکومت قرون وسطایی ولایت فقیه بکار می آید.
متن سوال جهت دار مجری و پاسخ های سخیف ابراهیم شارلاتان ملقب به نبوی را مرور کنیم:
مجری برنامه: "اگرچه نظر سنجی های اینترنتی و آنلاین ممکن هست و قطعاً ارزشی بالایی نداشته باشند ولی به جهت روندی که طی کرده الان هم دوستان به من گفتند که کماکان همون نسبت 50 – 50 و 51-49 که اول برنامه گفتند هست و قابل توجه هست که این تعداد زیاد کماکان توجه نشان داده اند به بازگشت به ایران! فکر می کنید که اتفاقی دارد رخ می دهد؟ آیا بحث این توافق ژنو، توافق هسته ای احتمال کاهش تنش با آمریکاست امیدهایی رو در عده ای که گفتید لزوماً سیاسی نباشند، انگیزه های فرهنگی یا اقتصادی دارند برای بازگشت به ایران!"
نبوی: “ببینید هیچ تفاوتی صورت نگرفته ، 51 درصد مردم رفتند به آقای روحانی رای دادند الان هم 51 درصد مردم می گویند که مثلاً حرفهای آقای روحانی خوب هست یا دولتی که ایشون اداره اش می کنند خوب هست! خوب این که چیز عجیبی نیست! آقای مجید محمدی هم می گوید که لابد 7 درصد مردم ایران می گویند که حکومت ایران باید از بین برود، من هم 200 سال دیگر هم بر نمی گردم ایران، بله خوب 7 درصد مردم ایران هم اونجور فکر می کنند. به هر حال توی جامعه ما گونه های مختلفی هستند که گونه های مختلفی فکر می کنند از نظر من ببینید افرادی که از ایران آمده اند بیرون فقط شاید 5 درصد اینها سیاسی هستند دولت باید برای اون 95 درصد دیگر قطعاً همین الان فکرش را بکند. یعنی برای کسی که نه به کار «فتنه 88» کاری داشته ! دهه شصت هم که دیگه سی سال ازش گذشته اصلاً کسی یادش نیست! یارو میگه که آقا سال 67 رو به یاد بیارید ، خوب سال 68 که آقای خمینی مرحوم شد کسی یادش نیست شما اصلاً یاد کسی نیار اون سالها رو ! ولش کن! تموم شد ! به نظر من اصلاً این داستان رو نباید بش توجه کرد!"
۱۳۹۲ دی ۲۹, یکشنبه
۱۳۹۲ دی ۲۲, یکشنبه
۱۳۹۲ دی ۱۶, دوشنبه
۱۳۹۲ دی ۱۴, شنبه
۱۳۹۲ دی ۱۳, جمعه
۱۳۹۲ دی ۱۲, پنجشنبه
خیانت چیست و خائن کیست؟
?What Is Treason
?What Is Treason
این بحث در مورد خائن و خیانت است. تعابیری که به وفور می‌شنویم و به‌کار می‌بریم بی آنکه بدانیم دقیقاً چی هست و چی نیست.
برچسب و افترا مثل نقل و نبات می‌بارد
ضرورت طرح این موضوع از جمله به این خاطر است که قبح سنگ‌انداختن به همدیگر ریخته و برچسب و افترا مثل نقل و نبات می‌بارد. همه به سیم آخر زده و چراغی بهر تاریکی نگه نمی‌داریم و این وسط، قاتلان و دجالان به ریش و گیسوی ما می‌خندند و کیف می‌کنند...
زآن حدیث تلخ می‌گویم ترا
تا ز تلخی‌ها فرو شویم ترا
وای آن زنده که با مُرده نشست
مُرده گشت و زندگی از وی بجست
...
رّد پای خائنین را در کمدی الهی دانته، در تراژدی «شاه لیر» اثر شکسپیر، شاهکاری که از دیدگاه روانشناسی و کاوش در طبیعت رنج انسان بسیار قابل تأمل است، همچنین در نمایشنامه‌های توفان The Tempest و «ریچارد دوم» و...
در داستان کورواغلو و چنلی‌بل، در شاهنامه و در خیلی جاهای دیگر می‌بینیم.
«آلیسون ویر» رمان «خائن بی گناه » را نوشته که دسیسه‌ها و پدرسوخته‌بازی‌های قلمرو سیاست را نشان می‌دهد. بزرگ علوی هم داستانی به‌نام «خائن» دارد که به پرونده دکتر تقی ارانی و عبدالصمد کامبخش که برای وی ( برای ارانی) تک نویسی های بسیار نوشته، اشاره دارد.
...
در فیلم خائن Traitor که «جفری ناچمانوف» براساس داستانی از «استیو ماتین» کارگردانی کرده است درمی‌یابیم که حقیقت پیچیده است و نمی‌توان به راحتی آن را مورد قضاوت قرار داد.
از فیلم «خائن کُشی» هم باد کنم که مسعود کیمیایی به آن می‌پردازد. خائن کُشی داستانش در دهه ۳۰ می‌گذرد و درباره یک زندانی است که تیر می‌خورد و قبل از به دام افتادن همه زندگی‌اش را به رفیق صمیمی‌اش می‌سپارد، اما این دوست قاعده رفاقت را رعایت نمی‌کند و او مجبور می‌شود برای محاکمه رفیق خائن‌اش از زندان فرار کند...
خائن اهل غُش و دغلبازی است
خائن، اسم فاعل خیانه یا خیانت است و خیانت در لغت مشتق از «خَوَن» به معنای مخالفت با حق و پیمان در پنهانی است. [مفردات راغب، ج۱، ص۱۶۳]
خائن اهل غُش و دغلبازی است و سقش را با مکر و حیله برداشته‌اند. امانت خود را انجام ندهد و به قول سعدی «وحشت آموزد و خیانت و ریو»،
نقض عهد می‌کند و پیمان می‌شکند. بی‌وفا و نمک بحرام و نقطه مقابل امین است. خائن به امانت یا اعتماد دیگران، وفادار نمی‌ماند.
اهل لغت خیانت را از جمله مخالفت با حق از طریق نقض عهد مخفیانه معنا کرده‌اند. ولتر خالی کردن خزانه، افشای اسرار، تحویل دوست به خصم یا افشای محل او به دشمن را به خائن نسبت می‌دهد.
...
از دید حکومتگران، خیانت فعل عمدی یک فرد یا گروهی است که منافع یک قدرت بیگانه را در زمان صلح یا جنگ به زیان میهن خویش تأمین، و امنیّت کشور و نظام حکومتی را به مخاطره اندازد و مهم‌ترین مصادیق آن همکاری با دولت خارجی و گِرا دادن به بیگانه است.
...
بگذریم که خریداری اجناس خارجی، طرح «نظرسنجی پیرامون مذاکره با آمریکا»، حفظ برخی افراد در وزارت خارجه و مقولاتی از این قبیل هم خیانت به کشور شمرده می‌شود!
پیشتر، طرفداران پایان دادن به جنگ هشت‌ساله یا مخالفین سیاست هسته‌ای حکومت هم، خائن شمرده می‌شدند...
احمد شاملو هم لقب خائن گرفت
در مورد واقعه ۲۸ مرداد سال ۳۲، سلطنت طلبان به نیروهای ترقی‌خواه و به توده ای‌ها بطور خاص و حتی به دکتر محمد مصدق خائن می‌گویند. در این مورد بخصوص همۀ طرفهای ذینفع به آن دیگری می‌گویند خیانت کرده‌است. تعبیر شاه خائن را در تظاهرات سال ۵۷ زیاد شنیده‌ایم.
مخالفین حکومت هم پیش و بعد از انقلاب از دید کسانیکه شغل شریفشان بگیر و ببند بود، خائن بودند.
پیش از انقلاب سازمان‌های سیاسی به این یا آن مخالف که سر به نیست کردند لقب خائن می‌دادند. در زندان شاه شماری از زندانیان، کسانی را که مخالف خشونت علیه حکومت بودند، خائن قلمداد می‌کردند. بعد از انقلاب هم عده ای امثال احمد شاملو را خائن لقب دادند! چرا؟ چون او با آنان راه نیآمد و رأی آنان را نمی‌پذیرفت.
در کره شمالی «جانگ سونگ تائک» پیش از اعدام لقب «خائن» گرفت و کف‌زدن بدون شور و هیجان او را در نشست های رهبری به رُخ کشیدند.
در دادگاههای دهه سی در مسکو، بهترین فرزندان مردم لقب خائن گرفتند و تیرباران شدند. در آمریکا در دوران «مکی‌کارتی» کمتر نویسنده و روشنفکری بود که لقب کمونیست نگیرد.
خیانت از صف خارج شدن و به سوی نامعلوم رفتن است
واژه خائن خیلی جاها بی مورد و بامورد تکرار می‌شود مثلاً مترجمی گفته است ترجمه پاسدار زبان نیست، خائن به زبان است. Traditore Traduttore
در کتاب مقدس توهین به مقدسات مترادف با خیانت است. به خیانت یهودا هم اشاره شده که البته این موضوع محل نزاع است و در آن اما و اگر شده است.
...
در قران ماده خیانت و مشتقات آن در ۱۵ آیه آمده است که در تمامی این آیات مذمت و نکوهش برای همه شکل‌های خیانت اعم از خیانت در فکر یا عقیده، در فعل، در ابلاغ پیام، در احکام و خیانت اعضای بدن مثل چشم و... آمده‌است که به بحث ما مربوط نمی‌شود.
...
میلان کوندرا، در کتاب «هنر رمان» می‌گوید: «خیانت از صف خارج شدن و به سوی نامعلوم رفتن است.»
قاعدتاً واژه هایی چون خائن و خیانت باید در مورد کسانی به کار رود که به‌هرحال به اصولی که نقض کرده‌اند روز و روزگاری پایبند بودند. داستان عمله ستم و افراد بی‌وجود و بی‌اصول اساساً جداست. با اینحال نباید فراموش کرد که خائنین واقعی کسانی هستند که با تیغ و طلا و تسبیح، هست و نیست مردم را نشانه کرده و به جان قلم و بیان افتاده‌اند. خائنین غارتگران حرث و نسل اند و بس.
از این‌رو، جز قاتلین زندانیان سیاسی، هر نشانه‌گرفتنی خطا اندر خطاست اما هرزه‌نویسان با اشاره به داستان فیلم سینمایی Behold a Pale Horse «اسب کهر را بنگر»، شبیه سازی کرده تا هر کسی را که باب طبع خود نمی‌بینند، خائن جلوه دهند.
در فیلم مزبور که آنتونی کوئین در آن بازی کرده (و نام دیگرش گروگان است)، یک مبارز اسپانیایی وقتی در آخرین لحظه در دامی که دشمن به کمک یک خودفروخته برای او پهن کرده می‌افتد و متوجه می‌شود کسیکه با افسر رژیم حاکم در حال همکاری است از رفقای پیشین خود اوست در حالیکه یک گلوله بیشتر ندارد بین او و افسر سرکوبگر، آن نارفیق را هدف قرار می‌دهد.
...
در فرهنگ سیاسی ایران، اصطلاح خائن، هم بالاترین اتهام است و هم شدیدترین دشنام، و بسادگی از سوی نیروهای سیاسی تمامیت‌خواه حاکم و اپوزیسیون غیردموکراتیک، بر علیه رقیبان، مخالفان و منتقدان و به قصد حذف و نابود کردن آن‌ها، به کار می‌رود.
در یک جامعه‌ی استبدادی و حکومت ایدئولوژیک هم که سیستم قضایی آن در گرو حاکمان سیاسی است و به چیز مبهم و تعریف ناشده‌ای به نام «جرم سیاسی» رسیدگی می‌کند، چنین اتهامی اصلاً نیازی به اثبات حقوقی ندارد.
از آسمان فلک تیغ و دشنه می‌بارد
خائن کسی است که اصول را آگاهانه نقض می‌کند و تعهدهای اساسی را زیرپا می‌گذارد.
منظور از اصول، قوانین بنیادی، مفهوم مرکزی و ایده هدایت کننده در عملکرد هر مجموعه یا دستگاه و سیستم مشخص است.
اصولی که کل حرکات، روابط و کارکردهاى تحت نفوذ خود را در برمی‌گیرد.
نه فقط در فیزیک و ریاضیات و اقتصاد و...، بلکه در یک مبارزه علمى و قانونمند هم اصولى چون همبستگى نیروها حاکم است که مستقل از خواست‌ها، عقاید اختصاصى و آرمان‌هاى تاریخى و فلسفى این یا آن فرد، و این یا آن گروه است و از پذیرش آن گریزى نیست والاّ باعث شکست و ناکامى نظرى و عملى منکران خود مى‌شود.
...
اگر اصل وحدت و همبستگى نیروها علیه استبداد زیر پرده دین واقعی است، (که واقعی است) نباید آنرا نقض کرد. نباید با کسانی که چون خود ما سودای آزادی و عدالت دارند، به ضدیت کور افتاد و به اصطلاح تضاد کار کرد.
متاسفانه در فضای کدر و مسموم موجود، هر خودی با کمترین نقدی، غریبه و غیرخودی می‌شود. او را شمر و خولی جامی‌زنیم و بر مروت و انصاف تیغ می‌کشیم و اسمش را مرزبندی می‌گذاریم.
...
انگار دردنامه «امیل زولا» نه خطاب به مردم فرانسه، بلکه رو به ماست که برای هم دندان قروچه می‌رویم و تف و لعنت می‌کنیم. امیل زولا نماد وجدان بیدار شهروندی فرانسه بود. دغدغه آزادی داشت و می‌دید رنج و شکنج انقلابیونی چون «دانتون» و یارانش هدر رفته است. با فریاد و اعتراض خویش نشان داد تهمت و افترا از پس قلمهای پاک دیکته ناپذیر برنمی‌آید و از آن کاری ساخته نیست.
یکبار خطاب به از مابهتران نوشت:
«چشمانتان را بازکنید و دست از تهمت‌زدن بردارید. آیا نمی‌بینید هر پیروزی که تاکنون به دست آورده‌ایم در خطر نابودی است؟»
...
آری از یکسو بر مروت و انصاف تیغ می‌کشیم و اسمش را مرزبندی می‌گذاریم و از سوی دیگر بر آهوان زخمی می‌تازیم و گمان می‌کنیم هنر است.
در حالیکه باران و سیل آمده، هوا بس ناجوانمردانه سرد است و از آسمان فلک تیغ و دشنه می‌بارد لگد زدن به تنها چادری که زیر آن رگبار وحشی، سرپاست و عده‌ای زیر آن پناه آورده‌اند، جفاست و جوانمردی هم نیست هرچند آن چادر چکه کند و تیرکهایش این یا آن عیب را هم داشته باشد.
نباید به آن تنها چادر سرپا، لگد زد. اگر فرو افتاد سرپناه دیگر کو؟ کجاست؟
آرزوی ستمگران این است که همه با هم گلاویز و سرشاخ شوند و یکدیگر را نفى کنند تا خودش اثبات شود،
خیانت از سر ناچاری و از روی آگاهی
خیانت در زمینه‌های متفاوت به کار می‌رود اما در تمام آن‌ها، یک کاربرد معین دارد: حذف و نابود کردن کسیکه قرار است خائن معرفی شود.
نوعی از خیانت رفتاری بود که اتللو Othello به همسرش «دزه مونا» نسبت داد و او را بیرحمانه کُشت. ویلیام شکسپیر این به اصطلاح «خیانت در عشق» را به زیبایی به تصویر کشیده‌است.
خیانت در امانت، خیانت به کشور و خیانت به حزب و سازمان و تشکیلات...را هم داریم و نوع دواطلبانه و آگاهانه آن را هم می‌شناسیم، مثل نفوذ در دستگاه ستمکاران نفوذ در تشکیلات دولتى، سیاسی، اقتصادى...
(علی‌بن یقطین، وزیر نفوذی در دستگاه هارون الرشید)
...
واژه های خائن و خیانت برای بیشتر ما نامردی، بی وفایی، خنجر از پشت زدن، زیرآب‌زنی... و از این قبیل را تداعی می‌کند اما آیا کسی که به اجبار و علیرغم خواستش عهد شکنی کرده است نیز خائن است؟ منظورم رفیقان نیمه راه و کسانی نیستند که خیانت در درون اندیشۀ آنهاست.
حتی اگر زیر شکنجه خرد و خمیر شده باشند...
اگر بخواهیم از واژه شناسی و لینگوئیستیک(زبانشناسی) نتیجه سیاسی بگیریم در اینصورت دیدگاه کسانی که تاب تحمل نظرات مخالف خودشان را نداشته و ندارند غلط نیست. زیرا اگر به اصول پذیرفتۀ پیشین خودمان وفادار نمانده و رفتاری دقیقاً مخالف و برای نابودی آرمان‌های خودش در پیش گیریم، (بنا بر تعریف) دچار خیانت شده ایم. البته این وقتی صحیح است که آنچه اصول می‌نامیم واقعاً به معنی دقیق کلمه اصول باشد.
و ما هم از سر رغبت و رضایت و نه با جبر و اکراه و داغ و درفش، آن را زیر پا گذاشته باشیم.
کسانی هستند که حتی اگر زیر شکنجه خرد و خمیر شده باشند، در درونشان «خیانت» وجود ندارد، و به همین دلیل به محض اینکه شرایط مناسبی فراهم شود، به اصل خویش باز می‌گردند.
اختیار و آزادی در انجام فعل خیانت کردن لازم و ملزوم است. کسی که از سر اجبار و علیرغم خواستش مجبور به کاری نادرست شده، خائن نیست.
...
شما یک بطری آب را نزد کسی به امانت می‌سپارید که نگهدارد و در آن تصرف نکند. اما او جرعه ای از آن را می‌نوشد و ظاهراً زیر قول و قرارش زده (و بنا بر تعریف) «خیانت» کرده و در امانت تصرف نموده‌است. اما شاید در بیابان بی آب و علفی گیر افتاده و از سر اضطرار و ناچاری آب را نوشیده و نمی‌خواسته در امانت دستکاری کند و خیانت ورزد.
بعکس، مواردی هست که با اختیار تام و از سر منافع و مصالح صورت می‌گیرد.
مثال: در قانون اساسی مشروطه آمده: «سلطنت ودیعه‌ای است الهی که از طرف ملت به شخص پادشاه تفویض شده‌است.»
اگر وی به مردم پشت کرد و قدر این امانت را ندانست، اگر بگیر و ییند راه انداخت و عملاً مانع شکل‌گیری احزاب و سندیکا وشوراهای مردمی شد و... (به‌خاطر عدم اجرای تعهد و دستکاری کردن در امانت) «خیانت» کرده‌است.
کسانیکه به این یا آن شیخ هم لقب خائن می‌دهند حرفشان این است که گام و گامهایی فراتر از شاه، آزادى را به مسلخ برده و به تعهدات خود تیپا زده‌است.
خیانت همیشه پلید و مطرود نیست
آنچه خیانت شمرده می‌شود همیشه پلید و مطرود نیست. اگر کسی اردوی ستمگران را ترک کند و قدم در راه امثال «حّر بن ریاحی» بگذارد، این پشت‌کردن حتی اگر از نگاه «شمر و یزید»، خیانت جلوه کند، ناپسند نیست. چرا؟ چون درواقع با بیداری وجدان و با روآوردن به ستمدیدگان همراه است.
اینجا صحبت از اخلاقی بودن عمل خیانت است که البته و صد البته کار هر کسی نیست. این به‌اصطلاح «خیانت» به الویّت مرتبه منافع ملت، ملتها، حفظ کره زمین، حفظ تتمه سلامت افکار عمومی و امثالهم برمی‌گردد و از نوع اقدامات «ویکی لینکس» و «ادوارد اسنودن» است که با احترام عمومی جهانیان روبرو شد.
ادوارد اسنودن، که در خدمت آژانس امنیت ملی آمریکا، «ان اس ای» بود از برنامه بسیار وسیع جاسوسی این کشور از شهروندان و مقامات آمریکایی و غیرآمریکایی پرده برداشت.
ارجحیّت پشت کردن به رئیس و تشکیلات مالوف و... در گذشته نیز سابقه داشته‌است. به قول «جان لوکاره» (دیوید جان مورکنول)، (نویسنده رمان جاسوسی که از سردسیر آمد):
«زمانی هست که وفاداری اهمیت دارد ولی زمانی نیز اقدام به خیانت الویّت دارد.»
خیانت کمتر موضوع اندیشه‌ورزی جدی قرار گرفته‌است
«خیانت»، اگرچه در زندگی روزمره و در ادبیات (از جمله ادبیات دینی، مثلاً مورد یهودا) مطرح بوده، اما کمتر موضوع اندیشه‌ورزی جدی قرار گرفته‌است. با توجه به سیالیت مفهوم خیانت، برای تثبیت آن بایستی به مفهوم «قرارداد» رجوع کنیم.
خیانت همواره زیرپاگذاشتن یک قرارداد است و در نهایت نظر به یک قرارداد است که نظر نسبت به خیانت به آن را تعیین می‌کند. از این زاویه هم باز به یک مفهوم نسبی می‌رسیم.
خائن به مفهوم پیمان‌شکن است. مسئله آینجاست که پیمان بعنوان قراردادی جمعی و گروهی امری فرهنگی اجتماعی است و در نتیجه تاریخی. بنابراین پیمانها قراردادی هستند و پیمان‌شکنی نیز امری قراردادی است و مفهوم آن به نسبت زمان و مکان تغییر می‌کند.
پیمانها می‌توانند برسر ارزشهایی خانوادگی، سیاسی، اخلاقی، مذهبی، ایدئولوژیک و غیره باشند. می‌توانند پیشرفته، روادار و به نفع حقوق و آزادی انسانها باشند یا بعکس، ارزشهایی تنگ نظرانه واپسگرا را نمایندگی کنند. قراردادها حتی می‌توانند ارزشهایی تحمیلی و ناخواسته باشند و به زور و جبر اِعمال شوند.
تنها انسان است که دارای حرمت و منزلت است
توجه داشته باشیم که پیمانها و قراردادها در طول زمان و مکان و فرهنگ‌ها و ایدئولوژی‌های متفاوت تغییر می‌کند.
به همین دلیل در هیچ فرهنگنامه ای معنای دقیقی برای خیانت نمی‌یابیم.
کلمات، وقتی که بیان حالات و حرکات و سکنات و موقعیت هایی هستند که در فضای قضاوت و ارزشگذاری قرار نمی‌گیرند، معانی مشخصی دارند. مثل کتاب، کبوتر، لب‌تاپ، لیوان، سیب، نان،گرسنه، دور، نزدیک...
اما برای کلماتی که به قضاوت و ارزشگذاری مربوط می‌شوند نمی‌توان معنای دقیق پیدا کرد. این نوع کلمات، معانی نسبی‌یی دارند که نه فقط از یک جامعه یا جمع، به جامعه یا جمع دیگر، بلکه از هر فرد به فرد دیگر، تغییر می‌کنند.
سوای ارزش های مشترک و فرهنگ اجتماعی یا ایدئولوژیک، در هر انسانی، به صفت فرد، کلماتی از این نوع ـ که خائن هم یکی از همین نوع کلمات است ـ تعریف ویژه خود را دارند که بر می‌گردد به آن چیز هایی که مجموعه‌ی «ضمیر» او را تشکیل داده اند یا مجموعه‌ی «ضمیر» او (در معنای وسیع و فراگیر) آن را تحت تأثیر خود گرفته‌اند.
از خیانت هر کسی تفسیربه‌رأی می‌کند چون کشدار و لیز و تفسیر پذیر است و اما و اگر دارد.
البته نوعی از خیانت وجود دارد که به نظر می‌رسد باری مطلق داشته باشد، دست کم با نگاهی کانتی به قضیه و آن خیانت به خویش است. خیانت به خود!
از آنجا که به قول کانت «همه ی اشیا دارای قیمت هستند و این تنها انسان است که دارای حرمت و منزلت است»، این خیانت آن هنگام رخ می‌دهد که ما پشت کنیم به اصولی و از آن پس چنان شود که دیگر نتوانیم در آشتی با خودمان به سر بریم، مگر با دروغ گفتن به خودمان، با تسویل و تزیین عملکرد خویش. با دروغ گفتن به خودمان، یعنی خیانت به آگاهی
سيل چون آمد به دريا بحر گشت
دانه چون آمد به مزرع کشت کشت
چون تعلق يافت نان با بوالبشر
نان مرده زنده گشت و با خبر
موم و هيزم چون فدای نار شد
ذات ظلمانی او انوار شد
ای خنک آن کس که از خود رسته شد
در وجود زنده‌ای پيوسته شد
وای آن زنده که با مرده نشست
مرده گشت و زندگی از وی بجست
...
آدرس ویدیو
سایت همنشین بهار
ایمیل
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)